นาย Macus Horwood คนขวาผู้ทำงานตั้งแต่อายุ 14 ปีตอนนี้อายุ 31 ปีมีบ้าน 7 หลัง

30 ม.ค. 2022 ข่าวนี้ถือเป็นกำลังใจแก่ผู้ขยันทำงานเพื่อสร้างเนื้อสร้างตัว ขอให้เจริญ ๆ เป็นเรื่องของชายผู้ซึ่งมีบ้าน 7 หลังมูลค่ากว่า 4 ล้านเหรียญ จากการเริ่มเก็บหอมรอมริบตั้งแต่ทำงานหลังเลิกเรียนที่ KFC

เป็นเรื่องราวของนาย Macus Horwood ผู้เริ่มทำงานเก็บเงินตั้งแต่อายุ 14 ปีจากนั้นอีก 17 ปีต่อมาด้วยวัย 31 ปีเขาได้เป็นเจ้าของบ้านเจ็ดหลังในรัฐนิวเซาท์เวลส์, เวสเทิร์นออสเตรเลีย, แทสเมเนีย, เซาท์ออสเตรเลียและควีนสแลนด์

นาย Horwood ได้หลีกเลี่ยงการซื้อบ้านราคาสูงตามนครหลวงขนาดใหญ่ ด้วยการซื้อบ้านในพื้นที่ที่มีราคาถูกกว่า

เป็นต้นว่าเขาซื้อบ้านบังกาโลในนครโฮบาร์ทในสภาพไม่น่าสนใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไปมูลค่าของบ้านเพิ่มสูงขึ้นถึงสามเท่า

ส่วนกลยุทธที่เขาเลือกซื้อบ้านกระจายตามรัฐต่าง ๆ ก็เพื่อรับผลประโยชน์จากภาษีที่ดินที่แตกต่างกันในแต่ละรัฐ และคิดเผื่อไปถึงอีก 30 ปีเศษข้างหน้า เมื่อถึงเวลาเกษียณอายุงาน ถึงตอนนั้นมูลค่าทรัพย์สินและผลประโยชน์เก็บเกี่ยวก็มากพอที่จะทำให้เขาอยู่อย่างสุขสบาย

เขายังคำนึกถึงรายรับผลตอบแทนจากค่าเช่าเหนือเงินกู้ โดยไม่สนใจต่อวิธีการลดภาษีจากผลต่างระหว่างรายรับกับค่าใช้จ่ายจากการลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ที่นักลงทุนหลายคนนิยมใช้ (negative gearing)

นาย Horwood ปัจจุบันกำลังศึกษาปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยเดียกินในนครเมลเบิร์น เขาเริ่มเก็บเงินตั้งแต่อายุ 14 ปี ด้วยการทำงานหลังเลิกเรียนกับร้านอาหาร KFC ในนครซิดนีย์ ด้วยอัตราค่าแรงสำหรับเยาวชนในขณะนั้น 6 เหรียญต่อชั่วโมง

เขาซื้อบ้านหลังแรกเป็นยูนิต 1 ห้องนอนในย่าน Neutral Bay (ย่านคนชั้นกลางขึ้นไป) ในปี 2012 ขณะอายุ 21 ปีในราคา 420,000 เหรียญ ปัจจุบันมีราคาไม่ต่ำกว่า 700,000 เหรียญ

เขาหาเงินจ่ายค่าวางเงินดาวน์ 100,000 เหรียญในการซื้อยูนิตดังกล่าวจากการทำงานนอกเวลาที่ KFC, รายได้จากการทำงานสนับสนุนชุมชนและจากการเป็นผู้ทำภาษีให้กับสำนักงาน Ernst & Young

การได้มาซึ่งบ้านหลังแรกเขาต้องเสียสละกิจกรรมหลายอย่างในสิ่งที่คนรุ่นเดียวกับเขาทำ เช่นไม่เดินทางท่องเที่ยวไปต่างประเทศ

แนวความคิดในการลงทุนของนาย Horwood ได้ถูกเพื่อนร่วมงานดูถูกว่า ส่งผลกระทบต่อความสามารถในการซื้อบ้านของคนอื่น

แต่ตัวผู้พูดมักจะบ่นว่าพวกเขาไม่มีเงินพอที่จะซื้อบ้าน นาย Horwood ได้แต่กัดริมฝีปากไม่ได้พูดออกมาว่า ถ้าพวกเขาไม่ใช้เงินเที่ยวรอบโลก 50,000 เหรียญ ไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ไม่สังสรรค์ตามผับตามบาร์ทุกวันสุดสัปดาห์ เชื่อว่าพวกเขาสามารถซื้อบ้านเป็นของตนเองได้แน่นอน (อันนี้คนใกล้ตัวจิงโจ้นิวส์​ก็เป็นอย่างนี้หลายคน)

นาย Horwood ผู้มีบ้านก่อนสำเร็จปริญญาตรีทางการบัญชีเชื่อว่า การลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ไม่ได้เหนือความสามารถของบุคคลทั่วไป ถ้าพวกเขามีเป้าหมายซื้อบ้านครั้งแรกอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว

เขากล่าวว่า “เมื่อคุนได้ทรัพย์สินนั้นมา ภายใต้การควบคุมของตน รายได้จากค่าเช่าจะชำระเงินกู้ด้วยตัวของมันเอง แถมมีเงินเหลือเพิ่มพูนขึ้นอีกเมื่อถึงเวลา”

เรื่องราวของนาย Horwood ยังมีอีกยาวมากเกรงว่าท่านผู้อ่านจะเบื่อ (ตัวเลขทั้งนั้น) ขออนุญาตรวบรัดตัดความด้วยประสบการณ์จริงของบุคคลที่ลงทุนคล้ายกับนาย Horwood ดังนี้

จิงโจ้นิวส์มีเพื่อนคนไทยคนหนึ่งเข้าตำรานี้คือไม่สนเรื่อง negative gearing เมื่อกว่า 20 ปีที่ผ่านมาเขาซื้ออพาร์ตเมนต์ทำเลดีในนครซิดนีย์ในราคาประมาณ 400,000 เหรียญโดยวางเงินดาวน์ 30% ที่เหลือกู้ธนาคาร

10 เดือนแรกเงินที่เขาต้องผ่อนส่งธนาคารสูงกว่าค่าเช่าไม่เกิน 100 เหรียญต่อเดือนแต่หลังจากนั้นค่าเช่าสูงกว่าค่าผ่อนธนาคารมาตลอด ถึงตอนนี้เขาปลดหนี้ธนาคารหมดแล้ว แถมมีรายได้จากค่าเช่าเดือนละกว่า 1,000 เหรียญครับ

jingjonews.com
jingjonews@hotmail.com (งดใช้ชั่วคราว)

Categories: ข่าวออสเตรเลีย

Tags: การสร้างโอกาสในอาชีพ, กู้เงินซื้อบ้าน, ข่าวออสซี่, ข่าวออสเตรเลีย, ประเทศออสเตรเลีย, มหาวิทยาลัยเดียกิน, รัฐนิวเซาท์เวลส์, รัฐวิกตอเรีย, รัฐแทสเมเนีย, ร้าน KFC, ออสเตรเลีย, negative gearing